Ik ben Inge:
mama van Daan en Lisa en (nog steeds) op zoek naar mezelf,
rust, perfectie en plezier.
Geen gemakkelijke combinatie, maar een uitdaging die ik
met volle enthousiasme aan wil gaan!
anno 2000
Toen ik nog gewoon ‘juf Inge’ was en niet ‘mamaaa?’ , deed ik niets liever dan creatieve projecten uitwerken. Maar het werd al snel duidelijk dat er weinig ruimte was om elk kind te begeleiden in persoonlijke groei. Ik besloot een andere richting uit te gaan en startte als administratief bediende.
Contact met kinderen zou ik later wel hebben als ik mama zou worden.
anno 2013
Het moederschap heeft me met mijn twee voeten op de grond gezet. Perfectie lukt niet meer. Maar moét dat nog wel?
Ik was voortdurend op zoek naar een evenwicht tussen de ‘juiste’ aanpak, contact zoeken met mijn kinderen én zelf ook nog overeind blijven na vele slapeloze nachten.
anno 2016
Mindfulness. Dat heeft voor mij het grote verschil gemaakt in hoe ik kijk naar wat er allemaal gebeurt en wat ik (van mezelf en anderen) verwacht. Wat een verademing was het om de dingen te laten zijn die je niet kan veranderen. Wat een rust was het om ergens van te leren genieten zonder me zorgen te maken over al de rest.
Het eindresultaat kan ik niet beïnvloeden, maar ik heb wel impact op hoe ik de weg er naar toe beleef. Eindelijk. Aanvaarding. Het blijft een leerproces met vallen en opstaan.
De impact hiervan op mezelf, de kinderen en ons gezinsleven was groot. Heel groot.
Ik bedacht me dat ik het allemaal veel eerder had willen leren, om sterker te staan.
Er groeide een idee: kan ik mijn kinderen op jonge leeftijd deze inzichten reeds meegeven?
Kan ik hen weerbaar maken voor tegenslag, contact laten hebben met hun eigen grenzen?
anno 2018
Ik startte een opleiding kindercoaching. Niet met het idee kindercoach te worden, maar om te leren hoe ik mijn eigen kinderen op een toegankelijke manier deze technieken en gedachten kan meegeven.
Maar het zaadje was gepland. Wat als ik van mijn passie mijn beroep zou kunnen maken, en dit kon delen met anderen? Er zijn zo veel kinderen die stress ervaren, die op zoek zijn naar hun plaatsje in de wereld…
Een nieuwe wereld ging voor mij open, vol spannende uitdagingen: Opleidingen kinderyoga, opvoeding, massage en mindfulness. Boeken lezen en me verdiepen in het zelfstandige statuut.
Maar dromen mag, toch?
anno 2019
Voorbij de wereld is geboren. Een passie die vorm kreeg. Een overweldigende trots.
Klinkt het vreemd als ik zeg dat het ‘een beetje thuiskomen’ was?
anno 2021
Elke dag opnieuw leer ik van mijn kinderen, en van de kinderen die komen voor yoga en coaching.
De voldoening om samen met hen te groeien en hen open te zien bloeien is hartverwarmend.
Ik kan mijn creativiteit eindelijk terug gebruiken op een positieve en effectieve manier:
kinderen helpen geloven in zichzelf, weerbaar worden, begrijpen wat ze voelen.
Kinderen aantonen hoe ze grenzen kunnen ontdekken, die soms nét voorbij de wereld liggen.
mama van Daan en Lisa en (nog steeds) op zoek naar mezelf,
rust, perfectie en plezier.
Geen gemakkelijke combinatie, maar een uitdaging die ik
met volle enthousiasme aan wil gaan!
anno 2000
Toen ik nog gewoon ‘juf Inge’ was en niet ‘mamaaa?’ , deed ik niets liever dan creatieve projecten uitwerken. Maar het werd al snel duidelijk dat er weinig ruimte was om elk kind te begeleiden in persoonlijke groei. Ik besloot een andere richting uit te gaan en startte als administratief bediende.
Contact met kinderen zou ik later wel hebben als ik mama zou worden.
anno 2013
Het moederschap heeft me met mijn twee voeten op de grond gezet. Perfectie lukt niet meer. Maar moét dat nog wel?
Ik was voortdurend op zoek naar een evenwicht tussen de ‘juiste’ aanpak, contact zoeken met mijn kinderen én zelf ook nog overeind blijven na vele slapeloze nachten.
anno 2016
Mindfulness. Dat heeft voor mij het grote verschil gemaakt in hoe ik kijk naar wat er allemaal gebeurt en wat ik (van mezelf en anderen) verwacht. Wat een verademing was het om de dingen te laten zijn die je niet kan veranderen. Wat een rust was het om ergens van te leren genieten zonder me zorgen te maken over al de rest.
Het eindresultaat kan ik niet beïnvloeden, maar ik heb wel impact op hoe ik de weg er naar toe beleef. Eindelijk. Aanvaarding. Het blijft een leerproces met vallen en opstaan.
De impact hiervan op mezelf, de kinderen en ons gezinsleven was groot. Heel groot.
Ik bedacht me dat ik het allemaal veel eerder had willen leren, om sterker te staan.
Er groeide een idee: kan ik mijn kinderen op jonge leeftijd deze inzichten reeds meegeven?
Kan ik hen weerbaar maken voor tegenslag, contact laten hebben met hun eigen grenzen?
anno 2018
Ik startte een opleiding kindercoaching. Niet met het idee kindercoach te worden, maar om te leren hoe ik mijn eigen kinderen op een toegankelijke manier deze technieken en gedachten kan meegeven.
Maar het zaadje was gepland. Wat als ik van mijn passie mijn beroep zou kunnen maken, en dit kon delen met anderen? Er zijn zo veel kinderen die stress ervaren, die op zoek zijn naar hun plaatsje in de wereld…
Een nieuwe wereld ging voor mij open, vol spannende uitdagingen: Opleidingen kinderyoga, opvoeding, massage en mindfulness. Boeken lezen en me verdiepen in het zelfstandige statuut.
Maar dromen mag, toch?
anno 2019
Voorbij de wereld is geboren. Een passie die vorm kreeg. Een overweldigende trots.
Klinkt het vreemd als ik zeg dat het ‘een beetje thuiskomen’ was?
anno 2021
Elke dag opnieuw leer ik van mijn kinderen, en van de kinderen die komen voor yoga en coaching.
De voldoening om samen met hen te groeien en hen open te zien bloeien is hartverwarmend.
Ik kan mijn creativiteit eindelijk terug gebruiken op een positieve en effectieve manier:
kinderen helpen geloven in zichzelf, weerbaar worden, begrijpen wat ze voelen.
Kinderen aantonen hoe ze grenzen kunnen ontdekken, die soms nét voorbij de wereld liggen.
